Assenna is Literature

Search This Blog

Diary of a wimpy kid by Jeff Kinney

Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps

Get link
Facebook
X
Pinterest
Email
Other Apps

Comments

Më ndiq!

Posts

Atom

Posts

Comments

Atom

Comments

Posts

Atom

Posts

Comments

Atom

Comments

Ëndrra e një nate vere nga William Shakespeare

Hermia dhe Lisandri ishin dy të dashuruar. Fatkeqësisht, babai i Herminës dëshironte që ajo të martohej me një tjetër djalosh të quajtur Demetrius. Në Athinë, ku ata jetonin, ekzistonte një ligj, sipas të cilit ҫdo vajzë e cila refuzonte të martohej me dëshirën e babait të saj, dënohej deri edhe me vdekje. Babai i Herminës i cili ishte kaq shumë i mërzitur me refuzimin e të bijës, vendosi ta ҫonte ҫështjen përpara Dukës së Athinës për të marrë masat e duhura, nqs ajo ende vazhdonte të mos i bindej. Duka i dha Herminës katër ditë kohë që të mendohej dhe në fund, nqs ende vazhdonte të refuzonte të martohej me Demetriusin, duhej të vdiste. Sigurisht që Lisandri ishte jashtëzakonisht i pikëlluar nga kjo ngjarje dhe mendoj se gjëja më e mirë që duhej të bënte ishte ta dërgonte Hermian në shtëpinë e tezes së saj, aty ku ky ligj nuk funksionte dhe më vonë do të shkonte të martohej me të. Përpara se të nisej, Hermina i tregoj për planin që kishin thurur mikeshës së saj Helenës. Hermina naive

Një përrallë dimri nga William Shakespeare

Leonte ishte mbreti i Sicilisë dhe miku i tij më i mirë ishte Polikseni, mbreti i Bohemias. Ata ishin rritur së bashku dhe ishin ndarë vetëm pasi kishin mbushur moshën që secili prej tyre do të shkonte të udhëhiqte mbretërinë që i ishte caktuar. Pas shumë vitesh, kur ata tashmë ishin martuar dhe kishin krijuar familjet e tyre, Polikseni erdhi në Sicili të kalonte kohë me mikun e tij. Leonte kishte temparament të keq dhe ndonjëherë qe pak budalla, aq sa nisi të mendonte se gruaja e tij, Hermiona, pëlqente Poliksenin më shumë se bashkëshortin e saj. Atij i ishte fiksuar kaq keq ky mendim saqë askush nuk mund t’ja ndryshonte mendjen. Nj ë dit ë prej dit ësh urdhëroj Kamilion, njërin nga shërbëtorët e tij, të hidhte helëm në gotën e verës që do t’i shërbehej Poliksenit. Kur dëgjoj këtë plan djallëzor, Kamilio u përpoq kaq shumë t’ja ndryshote mendjen zotërisë së tij, por kur pa se ai nuk po dorëzohej u hoq sikur pranoj. Sapo u largua , Kamilio shkoj dhe ja tregoj të gjithë planin Poliks

Sinjalizuesi nga Charls Dickens

- Hej ti atje poshtë! Kur e dëgjoj zërin që e thirri, ai po qëndronte tek dera e shtëpizës së tij, me një flamur në dorë, të mbledhur rreth shtizës së shkurtër. Duke marrë parasysh pozicionin ku ai gjendej poshtë në tokë, dikush tjetër nuk do të kishte asnjë dyshim nga mund të kishte ardhur zëri, por në vend të shihte sipër aty ku unë po qëndroja, ai bëri një rrotullim 180 gradë dhe pa tutje pas tij. Kishte di ҫ ka të ҫ uditshme në mënyrën se si vepronte por, nuk arrita ta kuptoja se cfarë. E dija se ishte mjaftueshëm e cuditshme sa për të më tërhequr vëmendjen, edhe pse silueta e tij shfaqej e mjegullt dhe e errët poshtë në llogoren e thellë, ndërsa unë qëndroja aty sipër, jo shumë larg tij. Dielli kishte arritur në një pikë dhe prej ku isha më duhej të mbuloja sytë me duar që të mund të shikoja pa u verbuar. - Përshëndetje atje poshtë! Si ҫ ishte, me sytë drejtuar poshtë ai u kthye sërisht në pozicionin fillestar dhe i ngriti sytë sipër pikërisht aty ku ndodhesha unë.

Powered by Blogger

assennabookclub

Diary of a wimpy kid by Jeff Kinney

Comments

Post a Comment